این سالهای ۴۰ سالگی !/ یونس رنجکش
تدبیرشرق/روزهای پیش رو را در حالی پشت سر می گذاریم که وارد چهل سالگی سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران می‌شویم و چهار دهه از عمر انقلاب اسلامی بهمن ۵۷ سپری شده است و این سالهای ۴۰ سالگی هر لحظه ، روز، ماه و سال آن دفتر پر حادثه و خاطره ای است با رمز و راز های بسیار که قضاوت پیرامون آن را آیندگان در سپهر تاریخ خواهند نوشت و خواند!
از همان روزهای رسیدن به ۲۲ بهمن ۵۷ که سقوط رژیم پهلوی رقم خورد تا این روزها که تحریم و تهدید از سوی بیگانگان را این مرز پر گهر شاهد آن است همه و همه صحنه ها و لحظه های تلخ و شیرینی را به همراه دارند که در ذهن هر ایرانی نقش بسته است و اگر نبود حس همگرایی و ایستادگی و همراهی های مردمی برای انچه که ارمان انقلابی خود می خوانند هرگز این چهل سالگی قد نمی کشید.
آنانکه در متن صحنه های پیروزی انقلاب اسلامی قرار داشتند حتما به یاد می آورند موج موج دریای خروشان ملت در اقتدا به رهبر و پیشوای انقلاب خود امام خمینی(ره) چگونه متعهدانه و مخلصانه امیدوار به آینده، گذشته را پشت سر گذاشتند و آنچه از فردای پیروزی انقلاب خویش در ذهن می پروراندند ایرانی آباد و مستقل در پرتو همبستگی ها بود و شعاری که از جان و دلشان بر می آمد و استقلال، ازادی و جمهوری اسلامی را فریاد می زدند و در این مسیر نه شرقی نه غربی را راهبرد استراتژیک نظام خویش در سیاست خارجی و میدان داری حکومت مردم بر مردم را محور سیاست ورزی داخلی می خواندند تا آرزوهای جا مانده از مشروطیت این بار در سایه نهضتی انقلابی و اسلامی به واقعیت بپیوندد و در گذار این سال ها از استقرار نظام با مشارکت عمومی و انتخاب آری تا سایر انتخاب ها که هر سالش یک حضور دموکراسی خواهی بود تکرارهایشان را تکرار کردند.
این چهار دهه هر دهه اش نشیب و فراز هایی را پشت سر گذاشت که شاید پرتلاطم ترین و حساس ترین دهه پس از انقلاب به رویدادهای دهه اول مربوط می شود که از همان روزهای ـغاز ین شاهد بروز اختلافات از سیاسی و عقیدتی گرفته تا قومی و قبیله ای که ان هم در پس اختلاف افکنی های سیاسی نشات می گرفت و درگیری های خیابانی از راهپیمایی های اعتراضی تا سنگرگیری های مسلحانه و حتی ترور و حذف فیزیکی نمونه هایی از اتفاق های ناگوار آن روزها است که چه بسیار چهره های سیاسی و انقلابی و همسنگران دیروز روزهای مبارزه در سطح ملی و محلی که نشان از عمق انحراف در مسیر برداشت های عده ای داشت که برای رسیدن به سهم انقلاب مردم، راهی غیر دموکراتیک برگزیدند و رسیدن به هدف را حذف رقبا میدانستند و این شیوه چه سرمایه های انسانی که از کشور نگرفت و چه انحراف ها که دیده نشد البته در این دوران می بایست تحمیل جنگی نابرابر را به ملت انقلابی که به ظاهر از همسایه عربی شکل گرفت اما در باطن برنامه ای حساب شده برای تعدیل امکانات و توان کشور انقلابی ایران بود را نیز نباید از قلم انداخت که سهم بسزایی در توقف شتاب انقلاب و آرمان های فرامرزی آن برای رهایی مستضعفان جهان داشت که نیروی انقلابی و آرمان جمع شده در این ملت به جای حرکت در مسیر رشد و توسعه و بالندگی کشور و رفع تبعیض و دستگیری مستضعفان به سمت دفاع از کیان کشور و انقلاب و نظام برآمده از آن برآمد و چه رنج و سختی هایی که در این دفاع که مقدس خوانده می شود در ذهن تاریخ کشور به ثبت نرسید و چه صحنه های زیبایی از انسجام و وحدت ملی که به تصویر کشیده نشد و چه میراث های ماندگاری که برجای نماند بطوریکه جدای از هزینه های انسانی و مادی برجای مانده در مسیر این دفاع مقدس، آنچه که با افتخار باقی ماند، روح تعهد انسانی و انسجام و وحدتی بود که در جای جای کشور برای پایداری موج می زد و هنوز هم ارزش‌های برجای مانده از آن دوران بی بدیل و افتخارآمیز رمز ماندگاری های بسیاری است برای روزهای سخت این دوران ها که میرویم تا به آینده امیدوارتر باشیم.
اما این دهه از چهل سالگی را با همه نشیب و فراز هایش باید دهه گذار از تلخی ها و حرکت به سوی شکل‌گیری ساختارها و پایه‌گذاری بنیان‌هایی دانست که در میان ریزش ها و رویش ها شکل گرفتند که سنگ بنای بسیاری از اتفاق ها از ان گذاشته شد.ازاین دوران که بگذریم آغازین ماه های دهه دوم پس از پیروزی انقلاب اسلامی را باید در عمق حوادث دیگری جستجو کرد آنجا که پس از رحلت بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران مردی که یک دهه پیش با استقبال میلیونی از تبعید باز گشته بود و پس از سپری کردن دوران مدیریت انقلابی و هدایت و رهبری جامعه در اوج بحران ها و شکل دهی انسجام ملی برای برون رفت از چالش ها با قلبی مطمئن و دلی ارام و حضور میلیونی به دیار باقی بدرقه شد
