آخرین خبرهااستان ها

چرا نوسازی مدارس پروژه بزرگ «مرکز رشد و پژوهش سرای دانش آموزی رشت» را تکمیل نمی کند؟

علی رغم قدمت طولانی هنرهای سمعی و بصری در شهر رشت، هنوز سالنی در خور شان و شوکت اجرا های تئاتر و کنسرت های موسیقی در اختیار هنرمندان این شهر قرار نگرفته است. تنها چند سالن آن هم با سطح استاندارد های پایین، کور سوی امیدی برای هنرمندان رشتی روشن نگه داشته اند. اغلب اوقات هنرمندان سطوح کشوری از امکانات پایین سالن های رشت و حتی گیلان شکایت دارند، یکی می گوید آکوستیک صدای سالن مشکل دارد، دیگری از مشکلات نور صحنه تئاتر گلایه دارد و الباقی می گویند: با تعداد کم صندلی ها سالن های شمال صرف اقتصادی برای اجرا وجود ندارد.

اما آیا به واقع هنر در این خطه تا به این حد مورد غفلت واقع شده است؟ آیا سالنی بهتر از سالن وزنه برداری یادگار امام و خاتم الانبیا برای اجرای کنسرت و تئاتر وجود ندارد؟ آیا حتی سالنی با سطح ساخت استاندارد های بهتر نسبت به سالن های موجود در دست احداث نیست؟ به دنبال جست و جو پاسخ این سوالات، پروژه در حال ساخت مرکز رشد و پژوهش سرای دانش آموزی و کانون فرهنگی تربیتی شهید رجایی واقع در مجاورت میدان نیرو دریایی رشت رویت شد. پس از گذشت قریب به دو ماه از انجام مکاتبات و مراجعه های بسیار به اداره نوسازی مدارس، اجازه ورود به این مجموعه و تهیه گزارش از آن صادر نشد اما این مسئله مانع از تلاش برای کشف حقیقت این پروژه نشد.
پروژه مرکز رشد و پژوهش سرای دانش آموزی رشت از سال ۱۳۷۹ آغاز شد و تا به امروز پس از گذشت ۱۸ سال هنوز به پایان نرسیده است. به نقل از یک منبع آگاه در تمام این ۱۸ سال پروژه تنها ۴۰ درصد پیشرفت داشته است و این در حالیست که نمای ساختمان نیز که به طور کامل نصب شده نیازمند تعمیر و بازسازی است. در قسمت همکف ساختمان، گالری قرار دارد. در این قسمت به دلیل وجود ستون های متعدد بنا نبود گالری احداث شود اما پس از اصلاحات صورت گرفته روی نقشه این قسمت طراحی و اجرا شد.

مصالح ساختمانی در این قسمت به نحوی انتخاب شده است که روح هنری را در فضا به جریان می اندازد و تلفیقی از اصالت و مدرنیته را به نمایش می گذارد. اما اصلی ترین قسمت بنا، سالن آمفی تئاتر است که دارای سه طبقه برای مخاطبان و یک صحنه (استیج) بسیار بزرگ برای هنرنمایی هنرمندان فراهم می آورد. صحنه این آمفی تئاتر امکانات محنصر بفردی را در اختیار هنرمند قرار می دهد، امکاناتی از قبیل حالت گردان و بالا آمدن صحنه از قسمت پایینی که دید به آن امکان پذیر نیست. در این آمفی تئاتر وجود سه بالکن بسیار بزرگ شکوه و جلال فوق العاده ای به سالن می بخشد. در قسمت های دیگر این بنا سالن استراحت و رختکن بازیگران قرار دارد که حتی به مرحله نصب تجهیزات گرمایش و سرمایش هم رسیده بود و پس از گذشت ۱۸ سال دچار خرابی شده است. محوطه مجموعه شرایط مراحل ابتدایی یک کارگاه عمرانی را داراست و به طور کلی پس از گذشت قریب به دو دهه از آغاز این پروژه و تخصیص بودجه هنگفت تنها گالری و اتاق بازیگران آماده شده است.
با توجه به عمر این پروژه و میزان پیشرفتی که در آن حاصل شده است می توان فهمید که چرا اداره نوسازی مدارس از ورود و تهیه گزارش از آن اجتناب می کرده است. تنها یک لحظه تصور کنید که فضایی با چنین معماری و کیفیتی در حال بهره برداری است. بدون شک علاوه بر سرازیر شدن هنرمندان مطرح کشوری به گیلان، هنر بومی تا حد غیر قابل انکاری پیشرفت می کرده، هنر دوستان با انگیزه بیشتری از این حوزه حمایت می کردند و حتی امید به زندگی در استان گیلان دستخوش تغییرات مثبت می شد. اما افسوس که کم کاری مسئولین و به طبع آن غفلت رسانه ها باعث شد تا این نارسایی پس از هجده سال هنوز پا برجا باشد و چنین لطمه بزرگی به هویت و استاندارد های کلانشهر رشت بزند.

 

 

مطالب پیشنهادی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا